“Obelisku i zi”, mendoj se është romani më i bukur i Remark, edhe pse ndër veprat e tij më të arrira rendisin “Asgjë e re nga fronti i perëndimit”. I kam lexuar të dy këta romane, bashkë me shumë të tjerë të të njëjtit autor: “Kohë për të jetuar dhe kohë për të vdekur”, “Tre […]
Fragment Nga Romani “Obelisku i zi” Nga Erich Maria Remarque… Read More »
Në atë farë fshati ishte një shtëpi… Shtëpia ku isha lindur dhe ku po e kaloja fëmijërinë, bota e tërë që po e njihja në vitet e para të jetës sime. Ajo ishte goxha shtëpi, me një bodrum poshtë dhe me tri dhoma lart (në midis ishte dhoma e zjarrit, kurse në të dy krahët
Fragment nga romani ‘Gjarpri i shtëpisë’… Nga Arif Demolli Read More »
Tufën e ujqërve të mi e ruaj vetë! Asnjë dele nuk mund t’u hyjë atyre pafajshëm mes dhëmbëve, asnjë kësulëkuqe mes këmbëve. S’do të mbajnë kurrë mbi kurriz, turpin e krimit mbi qenie të prajta. Ata do sulmojnë bariun e deleve e burrat koqevegjël të kësulëkuqeve. Ujqërit e mi, vdesin urie e s’pranojnë t’i hanë,
Kjo koha jonë i bën të zhurmojnë krahët e inatit i mbush shpirtrat me fjalë të pafundme dhe përgatit ditën e lakut natësor. Kjo koha jonë kafshon thelbin e muskulit të dhimbjes e fryn zemrën me hidhërim në gjendje të pashërueshme dhe e bën drejtësinë një marrëveshje. Kjo koha jonë përkulet para dyshimit i
Shko mall, malli im në ujë Shko mall në erë pa bujë Shko dhe më shpëto nga vuajtjet këtë herë E mos u kthe më asnjëherë! Dhe iku malli duke qarë paprerë… Malli, fëmija i brishtë, Malli, fëmija i brishtë Dhe asnjë degë qyshse ka shkuar Në xham kurrë nuk më ka sythuar Dhe
ÇOMA, ERË, MALLIN… Read More »
Nga ylli, rruga gjer tek ne, Është e gjatë dhe s’mbaron Që drita të vijë përmbi dhe Me mijëra vite do të shkojnë. Ndoshta ylli s’është më, U shua në botën errësirë Po drit’ e tij ecën gjithnjë Tashmë tek ne ka arrirë. Nga kandili i tij i shuar, Ndriçimi endet nëpër botë Ylli shumë
Me dha, jeta “njemijë rudha”, per me i nda n’vite e dekada, permbi “valë trasten e hudha”, Tash shkruaj vargje e “balada”! Sa me t’shpejt ikën e shkreta Pa me falë një “pikë lezet”, me jetu n’kto dhena t’shkreta, Ku ne “shqipe rrallë kush flet! K’tu cdo gjë, duket shumë ndryshe “rrallë shtegtarët bajnë foletë”
Hajde moj e mirë, Hajde moj e shtrenjtë, Hajde o yll mali, Me shpirtin e argjëndë. Hajde grua e jetës, Hajde trëndafil, Hajde moj sorkadhe, Me shpirtin e mirë. Hajde dhembje jetës, Hajde sakrificë, Hidhe, hidhe, këmbën, Se më dhemb në shpirt. Të dy të bashkuar, Ngjitur mish dhe thua Unë të mbajta ty, Ti
Në Rrugën e Jetës.. Read More »
I dobti nuk fal kurrë. Falja është karakteristikë e të fortit. Mënyra më e mirë për të gjetur vetveten është ta humbësh atë në shërbimin kundrejt të tjerëve. Askush nuk mundet të më lëndojë pa lejen time. Bëhu ndryshimi që dëshiron të shohësh në botë. Jeto sikur do vdesësh nesër. Mëso sikur nuk do vdesësh
Kushdo që ushqehet pa punuar eshtë nýë hajdut…”Thënie Të Mençura” Read More »
Nuk mund ta ndryshoj botën e vetme, por mund të hedh një gur në ujë dhe të krijoj plot valëzime. Le të takohemi gjithnjë me një buzëqeshje. Buzëqeshja është fillimi i dashurisë. Dashuria e vërtetë nuk mat e llogarit, thjesht jep. Jo të gjthë mundemi të bëjmë gjëra madhështore, por mund të bëjmë gjëra të
Lumturia është një rrugëtim, jo një destinacion…”Thënie Për Jetën” Read More »
©2020-2024 Të gjitha të drejtat të rezervuara. Për promovime dhe bashkëpunime na kontaktoni në info@jetoilumtur.al