– Sa do të doja që të bëheshe nusja ime. Të betohem që do të bëjë të lumtur, më të lumtur se vet lumturia. Ajo ishte tepër e re dhe nuk mendonte që të lidhej aq shpejt. Ai, në atë qytet kishte ardhur nga larg, por rastësia i kish njohur me njeri- tjetrin. Në fillim […]
Fragment Nga Novela “Ndiej Tek Ikën” Nga Delo Isufi” Read More »
Një të dashur kush ka gjetur, Q’është e besës dhe e drejtë Le ta puthë le ta dojë, Jetën le t’ja ëmbëlsojë, Dhe me lule le t’ja shtrojë. Po besnike që të jetë, Në kafas duhet ta ketë, Djallushet kur ndrojnë erë, Ju pëlqen nga no njëherë, Të shijojnë tjatër verë. Kur veçan Hëna kadritë,
“Një Të Dashur Kush Ka Gjetur” Read More »
Arratisur, syrgjynosur, Raskapitur dhe katosur Po vajtonj pa funt, pa shpresë, Anës Elbë-s, anës Spree-së. Ku e lam’ e ku na mbeti, Vaj-vatani e mjer mileti, Anës detit i palarë, Anës dritës i paparë, Pranë sofrës i pangrënë, Pranë dijes i panxënë, Lakuriq dhe i dregosur, Trup e shpirt i sakatosur. Se ç’e shempnë derbederët,
Udhëtari … Një burrë, kali dhe qeni i tij ecën përgjatë një rruge. Ndërsa kaluan pranë një peme gjigante, rrufeja i goditi, duke i vrarë menjëherë. Por udhëtari nuk e kuptoi se ai ishte larguar nga kjo botë dhe vazhdoi të ecte, i shoqëruar nga kafshët e tij. Udhëtimi ishte shumë i gjatë; atyre iu
Kafshatë që s’kapërdihet asht, or vlla, mjerimi, kafshatë që të mbetë në fyt edhe të zë trishtimi kur shef ftyra të zbeta edhe sy t’jeshilta që t’shikojnë si hije dhe shtrijnë duert e mpita edhe ashtu të shtrime mbrapa teje mbesin të tan jetën e vet derisa të vdesin. e mbi ta n’ajri, si në
“Poema E Mjerimit” Read More »
Zot i vërtetë, Bota e tërë Gjithë ç’ke bërë E ç’ka në jetë Të gjitha ç’janë Yje dhe diej, E dhé e qiej, Një gjuhë kanë, Që thotë emrin tënt! Ngado që shikonj, Atë emër dëgjonj. E shoh më ç’do vënt. Dheu, që rrimë ne, Duke mbleruar, E kam dëgjuar, Që thotë se ç’je. Yjtë
Në parkun q’ë mbuluan fletët Te dy ne ecim qetësisht, Pas shijes saj ka shtruar vjeshta Qilim të verdhë natyrisht. Dhe ndoshta si një ëndërr e zbehtë u fanit një muzg i vonë Ky park q’ë kan’ mbuluar fletët Ku pas kaq shekujsh ti po shkon. Nga vagabondët me cigare Ti mos u tremb e
Në Parkun Që Mbuluan Fletët… Read More »
Njeriu më i fortë është ai që qëndron më shumë kohë i vetëm”. “Paraja mund të sigurojë ushqimin, por jo oreksin; mund të sigurojë barnat, por jo shëndetin; mund të sigurojë njohjet, por jo miqësitë; mund të sigurojë shërbëtorë, por jo besnikëri; mund sigurojë ditë me gëzim, por jo paqe apo lumturi”. “Cila është detyra
Kur ikja larg, drejt teje vija Kur vija afër, ikja larg Për dreq më trembte largësia Dhe afërsia bëhej çark as e kuptoja si te desha nje mjegull pus nje cmenduri si nje poet qe shkruan vjersha dhe ndez nje shkrepse dhe i ben hi dhe ndoshta kjo ish dashuria e cakerdisur kuturu… per dreq
“Mjegulli I Dashurisë” Read More »
E shkuara ka çaste dhe orë të hidhura, mos ma kujto për shembull, më pe me duar të lidhura, mos ma kujto! Për shembull, më pe në rruge të pire, mos ma kujto, Të pirë e të humbur, të sharë e të grirë, mos ma kujto! Për shembull, më rrahën dy-tre vagabondë, mos ma kujto,
©2020-2024 Të gjitha të drejtat të rezervuara. Për promovime dhe bashkëpunime na kontaktoni në info@jetoilumtur.al